Zdobycie Śnieżnika najlepiej rozpocząć z Międzygórza wędrując przez miejscowość ul Śnieżną razem z czerwonym i niebieskim szlakiem. Pod koniec zabudowań napotykamy na malownicze spiętrzenia wody na rzecz Wilczki.
Trasa szlakiem czerwonym jest malownicza choć forsowna ... ale warto się pomęczyć.
Stromym podejściem przez łąkę docieramy na Halę pod Śnieżnikiem gdzie znajduje się Schronisko na Śnieżniku powstałe w 1809 roku jako budy pasterskie dla Szwajcarów którzy wypasali na hali krowy.
Zdarza się, że trzeba podtrzymać znak informacyjny... żeby inni mogli zobaczyć co i jak.
Żegnamy się na moment z Schroniskiem i wchodzimy na cel naszej wyprawy czyli Śnieżnik około 40 minut. Podziwiając widoki na czeską dolinę Moraw.
Śnieżnik 1425 m n.p.m. pokrywa śnieżna utrzymuje się tutaj przez 243 dni w roku. Pierwsze opady śniegu pojawiają się już w sierpniu. Ten szczyt to doskonały punkt widokowy na panoramę Karkonoszy a czasem nawet Beskidy. Tutaj znajdowała się 33,5 metrowa wieża widokowa. W 1973 roku postanowiono ją wysadzić pozostał stos kamieni i propozycje odbudowy ale jak to u nas bywa kończy się na planach.
Z Śnieżnika wracamy tym samym szlakiem co wchodziliśmy, ponownie wita nas Schronisko i liczne rozwidlenia szlaków. My wybieramy niebieski a potem żółty i podążamy do Międzygórza podziwiając cudowne panoramy i wcinając gigantyczne górskie jagody mmmmmmm ale pychotka (co prawda nie wszyscy jedzą z krzaczka)...
Tekst: Robert Drabczyk